دزدیدن یا ندزدیدن، مسئله این است

چند وقت پیش کتاب "هیچ کس بیش از تو متعلق به اینجا نیست" اثر "میراندا جولای" رو خوندم. کتاب واقعا محشره. مجموعه ای از داستان های کوتاهی که نویسنده در طی سالیان نوشته. اونقدر کتاب رو دوست داشتم که تصمیم گرفتم ترجمه اش کنم و حتی شاید یه زیر شاخه براش توی وبلاگ درست کنم. به اولین چیزی که فکر کردم این بود که از اونجایی که من واقعا از کتاب لذت بردم و دلم می خواد که تمامی حقوق نویسنده رو به خاطر اثر زیباش حفظ کنم، بهتره که از نویسنده اجازه بگیرم. اولین کاری که کردم این بود که به ناشر کتاب یه ایمیل زدم و پرسیدم که از کجا می تونم در مورد مسایل مربوط به حق چاپ بپرسم. برام یه آدرس پستی فرستادن تا نامه ام رو به همراه سوالم براشون بفرستم. بله ، حق چاپ اثر خانم جولای به کلی به ناشر تعلق داره و من باید برای ترجمه و انتشار هر داستان از مجموعه ، بهایی بپردازم. برای اطلاعات دقیق تر و ... میتونم باهاشون تماس بگیرم.
حالا من اینجا نشستم، ترجمه ی نیمی از یکی از داستان ها جلوی منه و وبلاگ فارسی من رو کسی غیر از دوستانم نمی خونه. در مورد وضعیت مالیم هم ترجیح میدم چیزی نگم و با وجود این که مدتی بیش از 3 سال توی کشوری زندگی کردم که تمامی حقوق انتشار به سختی رعایت میشه، هنوز اصلیتم رو فراموش نکردم و هنوز میدونم که سی دی فوتوشاپ رو فقط یه آدم نادون به قیمت اصلیش میخره! پس به یاد شعر مولانا جلال الدین بلخی، به روزگار اصل خویش برمیگردم و ادامه ی ترجمه رو شروع میکنم. به زودی ، وقتی ناصر ترجمه رو بازخوانی کرد و زحمت ویراستاری رو کشید، مطلب رو همین جا میتونید بخونید.