همسایه ی ایرانی

پلک هام سنگینه و از هم باز نمیشه. یه نفر داره داد می زنه :" کیوان، توله سگ ، دارم می گم بیا تو!" چشم هامو می مالم و به زور گوشه چشممو باز می کنم ببینم ساعت چنده؟ هنوز مات می بینم. صدا دوباره بلند میشه: " کره خر مگه من با تو نیستم؟ " و بعد صدای خنده یه بچه ... ساعت 6:30 رو نشون می ده. تازه 2 ساعته که خوابیدم. هوا هنوز تاریکه. چشامو می بندم و سعی می کنم دوباره بخوابم. دوباره صدا بلندتر از قبل فریاد می زنه: " وایستا ببینم. این چیه گرفتی توی دستت؟! کثیفه، خاک بر سرت کنن. بگذار بابات بیاد . بیا تو می گم. " با کمی مکث دوباره صدای بد و بیراه گفتن شروع میشه. دیگه خواب از سرم پریده. از جا بلند میشم و چراغ رو روشن می کنم. از پنجره بیرون رو نگاه می کنم. 3-4 تا خونه اون طرف تر از ما ، سمت مخالف کوچه، یه در بازه ولی کسی توی کوچه نیست. به روح پدر و مادر هر چی آدم بی فکره صلوات محمدی می فرستم ، کامپیوترم رو روشن میکنم و میرم سراغ درس خوندن.